Afgelopen zondag was het weer tijd voor de marathon van Amsterdam. Een jaarlijks terugkerend hardloopevenement dat door duizenden (internationale) sjoggers, joggers, hardlopers, wordt gelopen. Drie keer eerder was ik één van die sjoggers, samen met Miriam en Manon. Helaas was ik dit jaar door lichamelijk ongemak niet in staat om mee te doen. Erg jammer, want ik kijk er altijd naar uit.

Jaarlijks staat bij ons een traditioneel rijtje aan evenementen op de kalender: als goed voornemen de 10,5 km van Egmond aan Zee, met iets meer moed de 10 km van Alphen a/d Rijn, 5 km Zandvoort omdat het zo´n leuk rondje is, 10 km Leiden door zeer smalle straatjes, 8 km Dam tot Dam door nog smallere straatjes en als afsluiting van het seizoen de 8km Amsterdam want wat is er nou leuker dan door het Vondelpark rennen en finishen in een Olympisch stadion.

Bij mij stopte het dit seizoen al in maart bij Zandvoort, maar dat betekende niet dat alle evenementen aan mij voorbij zijn gegaan.

Als niet actief deelnemer ben ik toch zo goed als altijd van de partij. Waarom? Omdat het zo ontzettend leuk en gezellig is om met je hardloopmaatjes op stap te gaan, ik er zelf ook blij van word als er iemand langs de kant staat en zijn handen blauw klapt als ik voorbij ren of als er iemand met een suf bloemetje aan de finish staat en het met z’n meerdere veel gezelliger in de auto is dan in je uppie. Ook is de kans kleiner dat je je halverwege bedenkt en omkeert om weer in je warme bed te kruipen, want zeg nu eerlijk: welke mafkees staat er op z’n enige vrije dag op om 7 uur, om een uur in de kou naar Amsterdam te rijden, 50 minuten hard te lopen, en vervolgens verkleumd weer een uur terug te rijden.

Bijkomend voordeel dat je maatje meegaat, is dat er iemand is die je spullen in de gaten kan houden. Normaal gesproken geef je die af en verdwijnt je tas tussen de honderden andere zwarte rugzakken. Aangezien er duizenden sjoggers zijn is dit na afloop een drukte van belang. Zeker na een regenachtige loop wil je natuurlijk snel je warme kloffie weer aan. Dus om tijd te besparen fungeert de niet actieve deelnemer bij ons al geruime tijd als tassendrager, ook wel Annie.

Een Annie is vaak in zijn/haar eentje, maar het kan ook voorkomen dat er meerdere Annies meegaan, er kunnen nooit teveel Annies meegaan. De Annies worden dan onderverdeeld in Annie I, Annie II, etc.

Een Annie kan je beste vriendin, vader, moeder, opa of oma zijn. Annie kent geen sekse of leeftijd. Een goede Annie zorgt ervoor dat de deelnemende toekomstige Annies ruim op tijd bij het evenement aankomen, zodat er genoeg tijd is om om te kleden, de nodige pitstops gemaakt kunnen worden en eventueel een peptalk gegeven kan worden.

Een goede Annie zoekt ook van tevoren uit waar de beste parkeergelegenheid is, het liefst binnen wandelafstand van de start en niet 5 km verderop zoals deze Annie in zijn opleiding als Annie presteerde. Een deelnemer stelt het duidelijk niet op prijs als 8 km hardlopen uitmondt in een halve marathon.

Als Annie zorg je ervoor dat de bagage droog blijft zodat de uitgeputte, verregende buddy na afloop kan beschikken over droge kleding. Van ondergeschikt belang is dat de Annie hierbij zelf droog blijft. De Annie dient altijd enthousiast te zijn. Tot uiterlijk halverwege de afstand dient hij/zij aan de kant van de weg te staan (inclusief de bagage als geruststelling), hard te schreeuwen om boven het lawaai uit de oordoppen te komen en overdreven te zwaaien. Tip: doe dit niet aan het einde van de race, de deelnemer heeft het al moeilijk genoeg en er blijft niet genoeg tijd over om aan de finish klaar te staan.

Een goede deelnemer houdt ook rekening met zijn Annie. De hoeveelheid bagage dient beperkt te zijn tot het nodige, de winterkleding hoeft niet mee in de zomer. De maximale verhouding deelnemer/Annie is 1/3. Drie rugzakken zijn nog hanteerbaar, daarna wordt het zelfs voor de Annie een opgave.

Na afloop dient de Annie voor licht leedvermaak te zorgen. Vooral bij het trap aflopen of uistappen uit de auto mag dit gepaard gaan met wat flauwe grappen om de deelnemer af te leiden van de spierpijn.

Kortom: als je zelf niet kunt deelnemen, wees dan een Annie voor je maten.

Alex, Annie