Voor degenen die mij al een tijdje kennen en voor degenen die een beeld aan het vormen zijn, mag het ondertussen wel duidelijk zijn dat ik niet voor in de rij stond toen mannelijkheid werd uitgedeeld. Sterker nog, mijn vrouwelijke kant heeft menigmaal de overhand, en daar voel ik me heerlijk bij.
Eerlijk gezegd heb ik altijd meer met vrouwen dan met ‘mannen’ gehad, ieder geval als het om vriendschappen gaat: de meeste van mijn vrienden waren van het vrouwelijke geslacht (en zijn dat nog steeds).
Bij mannen voelde ik me altijd wat ongemakkelijk. Ik kon me vroeger nooit echt een houding geven bij die stereotypes; bier drinken, barbecueën, denigrerend naar vrouwen of alles wat geen man is, niet naar voetbal kijkt of maar anders is dan de standaard; een verwijt dat ik eens in de paar jaar naar mijn hoofd gesmeten krijg van ‘mannen’ als ze geen echte reden kunnen bedenken waarom ze niet met mijn aanwezigheid kunnen omgaan: ‘je bent zo anders’. Gelukkig wel. Mannen die zich wat meer ontwikkeld hebben in het leven dan alleen maar ’tien bier en tieten’, metromannen of mannen die wat vaker met hun vrouwelijke kant in gesprek gaan, kan ik weer iets meer mee.
Nu ben ik niet vies van een leuke pot voetbal, maar dan gewoon om te kijken en niet oeverloos te gaan zitten napraten (als de wedstrijd is afgelopen ben ik al vergeten wat er gebeurde). Liever nog kijk ik dan naar rugby, als we het dan over echte ‘mannen’ hebben die niet kermend ter aarde storten als ze struikelen over een grassprietje. En het oog wil ook wat, natuurlijk.
Ook een koud biertje op z’n tijd is heerlijk, niet omdat je anders volgens zeggen een ‘mietje’ bent als je aan de Spa zit, maar gewoon op een terrasje in de zon ofzo met vrienden. Laat ik dan maar niet hardop zeggen dat mijn voorkeur ligt bij een lekker glas Baileys, daar kom je niet ver mee bij de Landmacht, denk ik. En dan drink ik ook nog eens, groene, thee, al helemaal niet mannelijk natuurlijk.
Ook een barbecue zorgt bij mij voor het nodige ongemak, meestal sta ik hopeloos in de rij te wachten tot de oerman mij een lap vlees toewerpt zodat ik snel weer gezellig kan keuvelen met de andere onmannen, want gezellig is het wel. Ik denk dat ik ook snel dinosaurusvoer zou zijn geweest in de oertijd, of haal ik nu wat ijstijden door elkaar?

Ik kan dus ook niets met slogans van bijvoorbeeld RTL7: ‘meer voor mannen’. Of zo’n bierreclame: ‘Mannen weten waarom’. Yfke en ik kijken elkaar dan aan: ‘Meid, ik heb geen flauw idee.’
Typische mannensporten als boksen, worstelen of kooivechten kan ik ook niet zoveel mee, mij te gewelddadig (alhoewel ik dan wel weer midden in de nacht naar Sumoworstelen kan kijken, fascinerend). Autosporten als Formule 1 en Dakar vind ik dan weer wel geweldig, maar daar houdt mijn partner ook weer van (ook enigszins vanwege de mannen in de cockpit), alhoewel ik vaak op teletekst de uitslag moet opzoeken omdat ik weer in slaap was gevallen.
Met auto’s op zich heb ik dan weer niet zoveel: het ding hoort me van R naar A te brengen en als er problemen zijn, is er vast wel een echte man of vrouw die me wil helpen als ik m’n broekspijp optil.
Het helpt mijn zaak al helemaal niet als ik zeg dat ik van de week voor de vijfde keer naar de film Princess Diaries heb zitten kijken, heerlijk. Of mijn absolute favoriet: Priscilla Queen Of The Dessert.

Veel mensen hebben behoefte om, voornamelijk anderen, in hokjes te plaatsen.
Veelal omdat dit zo opgelegd is bij de opvoeding of door groepsdenken en niet tegen de stroming in durven te zwemmen. Als snel wordt dat dan bestempelt als de geldende normen en waarden; alles wat daar niet in past wordt met groot ongemak ontvangen, veelal in combinatie met hatelijke opmerkingen omdat dit de meest directe reactie geeft bij mensen en natuurlijk erg grappig is.
Nu moet je mij niet vragen of ik met je in een hokje wil omdat jij vindt dat jouw normen en waarden de absolute waarheid is, daar gaan bij mij de manen van overeind staan.
Om in de maatschappij geaccepteerd te worden moet je je gedragen zoals de maatschappij van je verlangt; of dat nu gaat omdat je je niet gedraagt volgens de regels van jouw geslacht (een jongen hoort niet met poppen te spelen of een meisje hoort niet van auto’s te houden) of omdat je je anders gedraagt dan de meeste mannen of vrouwen in jouw omgeving vanwege de interpretatie van gedicteerde verzen uit het papyrus tijdperk van welke vorm van geloof dan ook, of omdat je afwijkende ‘geaardheid’ ter goedkeuring voorgelegd moet worden aan een vakjury van oude grijze blanke mannen die er waarschijnlijk bij waren toen die verzen werden gedicteerd.

Het niet kunnen omdenken van wat je is aangeleerd, het zomaar accepteren dat alles moet zijn zoals je is geleerd zonder zelf op onderzoek te gaan, is in mijn ogen een gebrek aan zelfontwikkeling.
Sterker nog, je kunt daarin zo vastgeroest zitten dat je anderen kwetst met jouw vooroordelen en automatisch aangenomen waarheden. Het dwangmatig in hokjes stoppen van onbekenden of geliefden werkt voor jou als hokjesman misschien prima, maar de gehokte wordt dagelijks gedwongen tot een kussen vol tranen en een eenzaam leven vol onbegrip waarom zij/hij niet geaccepteerd of geliefd wordt.
Waarom is het aan jou te oordelen over een ander, wat zorgt ervoor dat jij problemen hebt met het anders zijn van de ander. Als je er dan zo nodig iets van zou moeten vinden, zou je natuurlijk iets geks kunnen doen en naar die persoon kunnen toestappen en een gesprek kunnen aangaan die langer is dan 140 karakters, het scheelt sowieso dan al een hoop apenstaartjes, hashtags en uitroeptekens. Ik zeg tijd om jezelf om te denken.
Het op afstand houden van iedereen die je niet begrijpt en anders leeft, en maar gelijk concluderen dat er niet mee samen valt te leven, is een gemiste kans. Je kunt er zulke mooie mensen mee leren kennen en je leven verrijken door een ander een gevoel van begrip of gewenstheid te geven

Ik heb de meest mooie mensen in mijn leven, geen enkel persoon daarvan is een kloon van de ander. Allemaal zijn ze anders; hetero, homo, bi, lesbisch, pan, trans, gelovig, ongelovig, emigrant, immigrant; mens. Stuk voor stuk prachtig. Zodra je kunt accepteren dat een ander anders is zonder dat de ander daarmee minderwaardig is, ben je al een heel eind.
Uiteraard kan er een vervelend type tussen zitten of iemand die niet competent is met jou, maar dat is een probleem dat een oplossing heeft. Bij voorbaat iedereen afhouden niet.

Het werd mij aangepraat als een tekortkoming dat ik niet kon houden van één soort mens, ik ontdekte dat het een verrijking was toen bleek dat ik kon houden van zoveel soorten mensen. Mezelf kunnen zijn bij mensen die van mij houden, is het meest dierbare dat ik kan hebben in mijn leven.
Ik hoef daar niet voor in een rij mee te varen tijdens een parade, ook dat wordt al gauw weer zo’n hokkerig gebeuren. Ik doe dat op mijn eigen bescheiden manier: aan de oever met een button hier, een ketting daar en opvoeden van mijn directe omgeving.

Zo mag ik dankbaar zijn dat ik lekker kan keuvelen met m´n hartsvriendin, terwijl we met tranen in de ogen naar Love Is In The Air zitten te kijken, met een pot groene thee. Dat ik volledig mezelf kan zijn met mijn partner en we elkaar aan kunnen vullen in ons anders zijn en dankbaar mag zijn met ouders die er voor kozen vrij te denken.
Vooruit, af en toe een beetje mannelijkheid erbij, maar niet teveel.