Meester Lex

Door mijn doordeweekse (en soms ook weekend) baan als bouwkundig tekenaar, waar ik mijn geld verdien met het tekenen van huizen en af en toe wat glijbanen, de voorbereidingen van de verhuizing in december – ik ben graag heel goed voorbereid- en mijn nachtbaan waarbij ik incognito de misdaad bestrijd, is het schrijven en lezen op een laag pitje komen te staan. Soms verg je teveel van jezelf door steeds overal maar ja op te zeggen. Het advies ‘vergeet niet te leven’ is soms snel vergeten.
Lees verder Meester Lex

Loading

de pijn blijft

De slaapkamer staat er nog steeds hetzelfde bij, alles op dezelfde plek, onveranderd, een tijdcapsule.
De muffe geur die hoort bij een jongenskamer is ondertussen verdwenen. Die lichte zure lucht van sportzweet, examenzweet, angst voor meisjes en overmatig gebruik van deodorant.
Het dekbed ligt half opengeslagen op de hoogslaper. Het hoofdkussen is alweer bijna helemaal teruggeveerd in originele staat, de vorm van zijn hoofd nog licht herkenbaar door de vele gel en andere haarproducten die achter zijn gebleven op de kussensloop. De geur is nog onmiskenbaar aanwezig als je het kussen dicht tegen je aanhoudt, zijn geur. Zo anders als de geur toen hij een kind was, die geur waar je als ouder van volschiet als je denkt aan de onschuld, het hulpeloze, als je kind je echt nog nodig heeft.
Op de matras ligt een kabel van zijn laptop, vergeten mee te nemen naar school.
Het kladblok op het bureaublad ligt open, de pen ernaast, klaar om het huiswerk te maken waar hij nooit zin in had, dat hij eigenlijk nooit maakte. De inkt van het handgeschreven bericht doorlopen.

Ik pak het kladblok van het bureau, ga op het bed zitten en lees het bericht voor de 150e keer. Ik ken elk woord, elke spatie.
Het was nooit een prater, de geschreven woorden heb ik niet meer van me kunnen afschudden- uitzichtloos, radeloos, machteloos, reddeloos. Onvermogen om uit te leggen wat hij dagelijks doormaakte, hoe ze hem kapot maakte.

Het is een jaar geleden. Hij stapte de deur uit. Op weg naar school. De dagelijkse busrit, schuilen in de massa, eenzaamheid in de menigte.
Ik heb het echt niet zien aankomen. Je denkt altijd dat het iemand anders overkomt.
‘Doe je je best,’ mijn laatste woorden. Inhoudsloze betekenis. Mijn gedachten bij de dagelijkse eentonigheid van mijn werk. Mijn werk dat altijd voor alles ging, vrienden, familie, gezin. Egoïsme boven eenheid.
‘Jaha,’ zijn laatste woord. Geen knuffel, geen zoen, geen liefde. Een tiener.
Om elf uur die ochtend ging de telefoon. Nooit aangekomen op school. Mobiel onbereikbaar. Zijn verbinding met de wereld verbroken, onzichtbaar, gevlucht uit de hel. Rugtas en laptop zijn nooit meer gevonden, zijn lichaam onder de brug. Alle dromen voorbij.
Het pesten een stap te ver.
Zichtbaar lijden recht onder mijn ogen, verborgen littekens openlijk gedragen, niet in staat een uitweg te vinden.
Ik druk mijn gezicht diep in het kussen. Ik kan niet verder, zonder hem.

Deelnemer van de schrijfwedstrijd ‘stel je voor…’ van Heel Nederland Schrijft.

Door de jury genomineerd tot de 50 beste inzendingen.

http://www.heelnederlandschrijft.nl/lezen/de-pijn-blijft-3192

Loading

Schreeuw niet zo!

Het voordeel van een persoonlijk gesprek voeren met iemand, is dat je snel duidelijk kunt maken hoe je iets bedoelt. Door middel van klemtoon, handgebaren of gezichtsuitdrukkingen is snel te zien of je iets spottend, kwetsend, cynisch of gemeend zegt – sarcasme wil sommige mensen dan wel eens ontgaan, wat het alleen maar leuker maakt. Veelal verraadt je gezicht al wat je wilt zeggen, en voor de moeders onder ons – vaders zijn daar nu eenmaal niet zo goed in – is ook heel snel te zien of je kind liegt als het vertelt dat niet hij, maar zijn beste vriend de bal door het raam van de buren trapte. Waar heb je anders vrienden voor?

Lees verder Schreeuw niet zo!

Loading

Liefde zonder grenzen

De wereld staat in brand, het lijkt wel een titel voor een boek. Duizenden doden per dag, 65 miljoen mensen op de vlucht, kinderen die omkomen van de honger, sterven aan een gewoon griepje door gebrek aan vaccins, voedsel of onderdak, honderden mensen komen wekelijks om bij bomaanslagen of in het kruisvuur tussen politie en drugsbaronnen, of gewoon omdat ze met de ‘verkeerde’ huidskleur geboren zijn.
Als je dit zo leest, zul je, als je een beetje menselijkheid hebt, een paar keer goed hebben moeten slikken. Zo niet, lees het dan nog een keer en bedenk dat het hier gaat over vaders, moeders, zoons, dochters, opa’s, oma’s. Het menselijk drama achter wat eigenlijk allang geen nieuws meer is. Nieuws is iets dat je nog niet eerder wist; nieuwe ontwikkelingen in een bestaande zaak of iets dat je nog nooit eerder had gehoord. Anders had het Nieuws wel ‘Dingen die u allang wist of liever niet had willen weten’ met Noraly Beyer, geheten.

Lees verder Liefde zonder grenzen

Loading

9 juli 2015

´De dag dat mijn wereld veranderde´, ´Een dag om nooit te vergeten´, ‘Ik ben nooit meer hetzelfde geweest’, ‘We herkennen Alex niet meer’. Zomaar wat clichés die ik zomaar verzin en die van toepassing zouden kunnen zijn op het afgelopen jaar.
Wat is er zo bijzonder aan 9 juli 2015, wat is er gebeurd dat zo ingrijpend is geweest?
Dit was de dag dat ik kennismaakte met columns schrijven. Mijn, licht gedramatiseerde, angst voor een ontsnapte spin – een zeer giftige spin van wel 3 meter hoog, die overigens tot op de dag van vandaag niet gevonden is – zorgde voor een hilarisch stukje. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen omdat het nog steeds een van mijn favoriete columns is. Weet je niet waar ik het over heb, kijk dan via deze link naar m’n allereerste column: gevaarlijke spin loopt los in Rijnsburg

Lees verder 9 juli 2015

Loading

De waarde van geld

* Polygoon journaal-stem*
‘Toen Alexander nog een Alexje was, vonden zijn ouders het noodzakelijk om hem de waarde van de gulden te leren,’ – inderdaad, gulden. ‘Midden jaren ’80 van de 20e eeuw moest Alexje een zomerbaantje gaan zoeken. Vandaag de dag komt het de jeugd aanwaaien, vroeger moest hier nog hard voor gearbeid worden.’

Dat had ik weer, ouders die verantwoordingsgevoel hadden en graag wilde dat ik goed terecht zou komen.

Lees verder De waarde van geld

Loading