Tag archieven: rip

Love, it isn’t love until it’s past

At the risk of becoming that guy who only blogs about the passing of celebrities – Lemmy, David, Glenn, Maurice – , I once again have to pay tribute to a fallen hero; Prince. Some artists are too important not to be honored.
Apparently 2016 is the year of the big goodbye – enough already!

For an entire generation of musicians and music lovers, Prince is/was invaluable. For me personally, no other celebrity influenced me more as a human being the way Prince Rogers Nelson did. In my personal top three even my favorite band Pearl Jam comes in second place and Kurt Cobain comes third. That’s saying something.

Speaking as a child of the seventies, I first discovered Prince as an almost-teenager during the 80s – to my parents’ annoyance, I guess you can call it a generation gap. While they played their favorite Dutch artists like Lee Towers and BZN (Band Without a Name) or  more famous artists like James Last and Abba until the cassette tapes broke, I fell for the little big man from Minneapolis whose groundbreaking music seemed to jump off the vinyl. The new and revolutionary music channel MTV, which actually showed music videos back then, showed his videos until they turned black and white.
In my mind, the three biggest names of the 80s were Michael Jackson, Madonna and Prince. Like Yfke said tonight, “If I were Madonna, I’d start taking my vitamins right about now.”*

I don’t have a lot of vinyl records, but Parade is still part of my collection. Other titles in my collection includes De La Soul’s 3 Feet High And Rising, a record with Dutch children stories and a Christmas record from my childhood., It’s an odd collection.
Sadly, I’ve never been to one of his concerts. Truth be told I was too afraid of ruining the image I had of him in my head.

The first-ever cd I bought was Controversy. Literally the first; the phenomenon of the compact disc was still pretty new. It was a raw, funky album that carried a political message (Ronnie, Talk to Russia), questioned his sexuality (Do Me, Baby) and controversially used bible texts. At that time I was an adult-to-be and less aware of these things; realization came later.

All I knew back then was that the music and certain lyrics really hit home. They spoke to an entire generation: who am I, how am I supposed to act, what should I believe in, who am I allowed to love? They created a platform for discussing sexuality, belief systems and gender identity. For me, this was a revelation and a source of support, even though I’m aware that the meaning you take from songs are often different from what the maker originally intended. The fact that Prince would later change his name to The Symbol, The Artist Formerly Known As Prince and then later on back to Prince, only added to the mystery of the artist.

His ideas regarding music sharing, his cautiousness in doing interviews and having his own recording studio in Minneapolis, it all added to the creation of a living legend. The rare times he acutally gave performances meant a guaranteed run on unaffordable tickets. For the lucky few that saw him perform, it must have been unforgettable.

The musical gems that came with movies like Purple Rain, Under The Cherry Moon and Sign O’ the Times are a beautiful musical legacy. Purple Rain made a deep impact on me because of the (dramatized) story behind the man and the connection I felt with it. Songs like Sometimes It Snows In April and When Doves Cry  I still can barely listen to them without shedding  tears. Darling Nikki is a-ma-zing, Diamonds and Pearls beautiful, the soundtrack of the Batman movie simply legendary (the one with Michael Keaton – you know, the real Batman)(after the best Batman, Adam West, of course).

source: lflmagazine.nl

The influence his music and lyrics had is tremendous: musicians like Wendy & Lisa, Sinéad O’Connor, Vanity 6 (Denise Matthews of Vanity 6 died earlier this year on 15 February), Sheena Easton, The Time, The New Power Generation and The Revolution became stars thanks to him. Some of them stayed great on their own.

It’s probably obvious that most of my memories stem from a distant past. Musically speaking he and I had parted ways, but his significance to me has never changed.

A man with many faces and many talents, leaving a gaping hole in the music industry. A musical genius – someone I never knew but owe so, so much to.

All good things, they say, never last
And love, it isn’t love until it’s past

– Prince

*It was actually my friend Scott who said it, but Alex wasn’t listening ~ Yfke

Translation: Yfke van Vuurden/Alexander Roessen

Loading

Mijn held is niet meer

Met de kans om net als Elton John het label te krijgen van redevoerder van de sterren, toch een ode aan Prince. Sommige artiesten zijn te groot om niet geëerd te worden. En 2016 is blijkbaar het jaar van het grote afscheid, zo kan het wel weer.
Voor een hele generatie muzikanten, liefhebbers van muziek, en muzikanten van vandaag de dag is/was de man van onschatbare waarde. Persoonlijk gezien heeft geen enkele andere bekende persoon meer invloed op mijn vorming als mens gehad, dan Prince Rogers Nelson. Zelfs mijn favoriete band Pearl Jam staat op nummer 2, Kurt Cobain op nummer 3. Dat zegt toch wat.

 

Als kind uit de jaren ’70, kwam ik als bijna tiener begin jaren ’80 in aanraking met Prince. Tot onbegrip van mijn ouders, die de cassettebandjes van Lee Towers, James Last, Abba en BZN stuk draaiden, viel ik als een blok voor de ‘kleine grote man’ uit Minneapolis, die met zijn vernieuwende muziek van het vinyl spatte. Door de revolutionaire muziekzender MTV, die toen nog echt alleen maar videoclips uitzond, werden zijn clips zwart-wit gedraaid. De drie grote namen van de jaren ’80, in mijn wereld, waren Michael Jackson, Madonna en Prince. Zoals Yfke vanavond zei: “Als ik Madonna was, zou ik m’n vitaminen maar gaan innemen.”
Ik heb niet veel vinyl albums, Parade heb ik wel in mijn collectie gehouden. De andere vinyl albums zijn ‘De Verhalen van Pinkeltje’, ‘Kerst met Marco Bakker en Mieke Telkamp’ en ‘De La Soul’. Het is een rare verzameling.
Ik ben, helaas, nooit naar een concert van hem geweest. Eigenlijk durfde ik ook niet goed, toch bang om het beeld dat je hebt niet uiteen te laten spatten.
De allereerste cd die ik kocht was Controversy. Letterlijk de eerste; het fenomeen compact disc was net nieuw. Een rauw, funky, album met een politieke boodschap – Ronnie, talk to Russia, vragen over zijn seksualiteit – Do Me, Baby en controverse over het gebruik van Bijbelteksten. Op dat moment had ik dat als volwassene in opleiding wat minder door, later wel.
Ik wist alleen dat de muziek en sommige teksten duidelijk binnen kwamen. Iets dat aansloot bij een hele generatie: wie ben ik, hoe moet ik zijn, waar moet ik in geloven, van wie mag ik houden, het bespreekbaar maken van seksualiteit, geloof en genderidentiteit. Voor mij een hele openbaring en steun, al haal je natuurlijk altijd een andere boodschap uit nummers dan de maker bedoeld heeft. Dat hij later zijn artiestennaam veranderde in ‘The Symbol’, ‘The Artist Formerly Known As Prince’ en later weer veranderde in Prince, maakt hem alleen maar mysterieuzer.
Ook zijn visie over het delen van muziek, terughoudendheid in interviews en zijn eigen opnamestudio in Minneapolis maakte van hem een levende legende. De zeldzame keren dat hij dan optredens gaf, zorgde voor een sprint op onbetaalbare kaartjes. Voor de gelukkigen die hem hebben zien optreden zal het onvergetelijk zijn geweest.
Juweeltjes die gepaard gingen met films als Purple Rain, Under The Cherry Moon en Sign o’ the Times zijn een prachtige muzikale erfenis. Purple Rain heeft bij mij diepe indruk gemaakt vanwege het, gedramatiseerde, verhaal achter de man en het herkennen van een gevoel. ´Sometimes It Snows in April´ en ‘When Doves Cry’ kan ik amper luisteren zonder een traan te laten, ´Darling Nikki´ is ge-wel-dig, ´Diamonds and Pearls´ episch, de soundtrack van de Batman film legendarisch (die met Michael Keaton, de beste Batman, afgezien van de allerbeste Batman, Adam West).
De invloed van zijn muziek en zijn songteksten is ongekend groot: artiesten als Wendy & Lisa, Sinéad O´Connor, Vanity 6 – waarvan Denise Matthews die dit jaar op 15 februari al overleed, The Revolution zijn door hem groot geworden en sommige zijn dat ook gebleven.
Zoals je wel merkt zijn de herinneringen voornamelijk uit het verre verleden. Muzikaal gezien waren we uit elkaar gegroeid, de betekenis desondanks geen greintje minder.
Een man met vele gezichten, vele talenten, een gemis in de muziekwereld. Een muzikaal genie, die ik nooit gekend heb maar veel aan te danken heb.
´All good things, they say, never last
And love, it isn´t love until i´ts past´

 

– Prince –

Loading