Tag archieven: eng

Schrijfwedstrijd Enge verhalen

De schrijfwedstrijd van Heel Nederland Schrijft is voorbij. 158 enge verhalen werden ingezonden, waaronder mijn verhaal Verlichting.

Helaas viel ik niet in de prijzen, maar ben ik wel supertrots op dit kleine verhaaltje.

Alle inzendingen zijn gebundeld in de Enge verhalen bundel van Apples & Oranges

Mijn verhaaltje kun je ook hier lezen.

De bundel kun je hier bestellen.

Verlichting

Haar lichaam verstrakte en haar oogleden trilden. De angst voor wat er boven was, werkte zo verlammend dat ze zich niet durfde te bewegen.
     Meerdere malen had ze het geprobeerd. In haar eentje de trap op, in het donker. Ze ging al hyperventileren van de gedachte. Mama had gezegd dat ze zich niet zo moest aanstellen. Er was niets engs op de trap of op de overloop. Ze vond dat Marieke tijd probeerde te rekken en schreeuwde met de dag harder tegen haar wanneer ze huilend onderaan de trap stond omdat mama het licht van de overloop niet wilde uitdoen, zodat ze zelf in het donker naar boven moest.
     Marieke wist wel beter. Zij hoorde de monsters zwaar ademen, voelde hun aanwezigheid als ze in het donker over de overloop liep, klaar om haar te pakken als ze naar haar kamer liep. Het licht hield de monsters op afstand.
     'Stel je niet zo aan, Marieke. Schiet op,' riep mama vanuit de woonkamer.
     Marieke zette een voet op de onderste trede, pakte de leuning stevig vast, hield haar favoriete knuffel Jenny nog dichter tegen zich aan en keek nog een keer naar boven voor ze het licht van de overloop uit knipte. Met twee treden tegelijk vloog ze de trap op. Na een korte sprint over de overloop sprong ze in haar fort van kussens en trok de deken over haar heen. De gedaante op de overloop greep net mis. Ze had het gevoeld.
     Door een kier tussen haar kussens zag ze tot haar schrik dat het licht op de overloop brandde. Ze had het licht toch echt uitgedaan.
     'Marieke, doe het licht uit,' klonk het vanuit de verte.
     'Dat heb ik gedaan.'
     'Schiet op, ik zeg het niet nog een keer.'
     De moed zakte in Marieke´s eenhoornpantoffels. Aarzelend pakte ze Jenny en liep richting de trap. Zodra ze op de bovenste trede stond, knipperde het licht uit. Voor ze kon bedenken wat er aan de hand was, voelde ze een hand op haar schouder. Met een ruk draaide ze zich om en keek recht in haar eigen ogen. Vlak voordat ze wilde gaan gillen, legde haar spiegelbeeld een vinger op haar lippen en pakte Marieke bij haar hand. Samen liepen ze de trap af om het licht van de overloop uit te doen en terug te keren naar Marieke´s kamer.
     Marieke was nooit meer bang in het donker.

Deelnemer schrijfwedstrijd Heel Nederland Schrijft. 
Leuk verhaal? Klik hier en geef een duim omhoog op de pagina van Heel Nederland Schrijft.

Clowns

Als ik ergens de kriebels van krijg, dan is het wel van clowns en niet op de goede manier. Niet van die suffe circusclowns als Bassie, Pipo of Popov, daar wordt hun eigen moeder niet eens bang van, maar van die angstaanjagende clowns. Die clowns die je laten sidderen, waarvan je stilletjes in een hoekje gaat zitten, waarvan je spontaan op je geloof springt om te kunnen bidden dat hij je niet gezien heeft. Van die grapjassen die geschminkt over straat lopen, met een hakbijl in de hand en vervolgens urenlang op de hoek van de straat staan en elke bestuurder nastaren, niet grappig. Van die clowns die je de stuipen op het lijf jagen als je nietsvermoedend onder valse voorwendselen een dagje Walibi doet en je blijkt belandt te zijn in de Fright Night. Echt serieus, ik heb het al niet op achtbanen, laat staan achtbanen en clowns in één park.
Sowieso heeft een eenzame clown, wandelend met een hakbijl in de hand door een winkelstraat wel iets lugubers. Is het gewoon iemand die net terugkomt van de Hornbach en gaat klussen op zijn manier, probeert hij voor zijn act een knoop door te hakken, is hij op zoek naar zijn circus of moet je je zorgen maken dat de hakbijl bedoeld is voor andere doeleinden.

Afbeelding 1

Lees verder Clowns

Loading