Lodewijk nam even een adempauze. Met de palm van zijn linkerhand veegde hij de bloedspetters van zijn gezicht, pakte het cadeau met zijn naam erop vanonder de kerstboom en ging hijgend op de bank zitten. Hij dacht dat het deze keer makkelijker zou gaan. Met zijn plakkerige vingers scheurde hij het papier aan stukken. Ze hadden zich verzet, hij nam het ze deze keer niet eens kwalijk.